96

96 சன் டீவியில் வரும்வரை காத்திருக்காமல் ஞாயிறன்றே கே.ஜி.யில் பார்த்தோம். பள்ளிக்கால நினைவுகள் ஏராளமாகத் திரண்டு வந்தன.

எத்தனை தடவை இதே போல பேருந்தில் அடித்துப்பிடித்து வந்திருப்போம் என்று மகளிடம் சொல்லியவாறு வந்தேன். எத்தனை முறை அந்தப் படிகளில் அமர்ந்து காத்திருந்திருப்போம். டிக்கெட் வாங்கித்தருவதாகச் சொல்லி 30 ரூபாயை எப்படி என்னிடமிருந்து ஒருவன் ஏமாற்றினான்.

திருமணத்துக்குப்பின் முதன்முதலாக ஒரு படத்துக்கு வந்தோம்…யாராவது அப்பா அம்மாவைக் கூட கூட்டீட்டு வருவாங்களா என்று மனைவிக்கும் அலறும் நினைவுகள்.

உள்ளே சென்றோம். புகைப்படக் கலைஞராக நாயகன். ‘அப்பா, அந்தப் பக்கத்துக்கும் இந்தப் பக்கத்துக்கும் கலர் வித்தியாசமா இருக்குப்பா,’ என்றாள் மகள். இருள் காட்சியொன்றில் தோன்றிய விண்மீன்கள் விடிந்த பின்னும் விலகவே இல்லை. கொஞ்ச நேரம் ஏதோ புது திரை மொழியோ என்று நினைத்திருந்தேன். பின்னர் தான் புரிந்தது.

திரையில் மேலிருந்து கீழாய் நான்கு கோடுகள். நிறைய ஓட்டைகள், ஒளி பாய்ந்து விண்மீன்களாய் மிளிர்ந்தன.